و عشق اتفاق مهیبی ست. وحشی.

   چیزی مونده از بلاگفا؟ از آدم های بلاگفایی؟ همه گم شدیم. کسایی هم که هستند دیگه نمی نویسند. دور منو خط بکشیم، واقعا بودن شون خوب بود. خوب بود آدم دو سه تا صفحه ی بلاگفایی داشته باشه که باهاشون معاشرت کنه. حتی اگه نشناستشون. یا ندونه میشه روزی دید شون. بس که خودشون بودند. خود ساخته. خود پرداخته. بی نیاز. حالا توی اینستاگرام هرکی یه کوزه ای، دست یاری، حتی نوزادی رو دست گرفته و مدام از تحت و ما تحت و عشق اتفاق مهیبی ست. وحشی....

 هیولای خشم رو دیدید؟ وقتی زبانه میکشه و آتش سردشو حتی توی نگاه های خشمگین میشه دید؟ تا حالا از نزدیک عصبانی شدن کسی رو دیدید؟  وقتی به شما پرخاش میکنه و شما هرچی نگاهش میکنید می بینید اون کسی که می شناختید نیست. نمی شناسیدش. هیچ حسی بهش ندارید.  انگار مسخ شده. انگار صدا همون صداست چهره همون چهره ست اما درون دیگه انسان نیست.  من از آدم های عصبانی بیزارم. شاید از  معدود کسایی که دوست شون نداشتم یا و عشق اتفاق مهیبی ست. وحشی....

    به محمد میگم یادته کوچیک تر بودی یه کارتون میذاشت که همه داستان هاش روی یه برگه A3 رخ میداد. پسرکی که مداد دست میگرفت و نقاشی می کشید. شهر رو. و زنده میشد اون نقاشی هاش؟ خوب یادش بود. گفتم این روزا که نظم خاصی نداره زندگی و همه ی کارها رو داریم فقط با فکر به 14 هم انجام میدیم، دلم میخواد همه چی خوب پیش بره بعدش از کل جهان به من همون یه کاغذ رو بدند و من توی اون نامتنهی سفید یه نقطه بذارم که خو و عشق اتفاق مهیبی ست. وحشی....

"....  تولد آغاز نیست، مرگ پایان نیست، وجود داشتن بدون محدودیت است. ادامه یافتن بدون آغاز است...." 

+متن مقدس چانگ تزو

و عشق اتفاق مهیبی ست. وحشی....

      اهم اهم ((:  اگر باور تو اینه بسیار مشعوفم.  اجازه بدین من دیگه صحبتی نکنم __________________________________________________________________________________   خانوم آفتاب بر  امواج دریا. حالا نوبت شماست. خودتونو تابحال در چه نقش های تصور کردید و بازیگری نوموده اید    و عشق اتفاق مهیبی ست. وحشی....